Leuk dat mijn overstap van de mediawereld naar het onderwijs werd opgepikt door Linda Nab van Villamedia, het vakblad voor journalisten. Ze stelde me een aantal vragen in een leuk interview dat je hieronder kunt lezen of via deze link.
Als online conceptontwikkelaar werkte Cyril Snijders jarenlang samen met redacties in Hilversum om nieuwe, innovatieve vertelvormen te bedenken. Sinds januari deelt hij zijn kennis met een ander publiek: als kersverse docent innovatieve journalistiek en design thinking aan de Hogeschool Utrecht gaat hij studenten klaarstomen voor de innovatieve kant van het vak.
Snijders begon zijn carrière als conceptontwikkelaar bij BNNVARA, waar hij werkte aan nieuwe websites en interactieve documentaires. De afgelopen vijf jaar liep hij rond bij de KRO-NCRV, waar hij eindverantwoordelijk was voor projecten met virtual reality, smart speakers en 360 graden-documentaires. Ook werkte hij mee aan de website van het datajournalistieke Pointer en was eindredacteur van het multidisciplinaire team van het project Minister van Gehandicaptenzaken, waarmee de omroep aandacht wilde vragen voor de ruim twee miljoen Nederlanders met een beperking.
Innovatieve Journalistiek
‘Daarnaast heb ik de afgelopen jaren gastcolleges over innovatieve journalistiek gegeven en veel met groepen studenten journalistiek samengewerkt’, vertelt Snijders. ‘Ik kreeg daar energie van, ging altijd volledig opgeladen naar huis. Ik heb het onderwijs daarom al wel vaker overwogen. En nu diende de kans zich aan op een plek die aansluit op mijn ervaring met digitale projecten in de journalistiek.’
Zijn overstap komt ook een beetje voort uit een missie, bekent hij. ‘In tijden waarin de journalistiek zo enorm onder vuur ligt – soms terecht, vaak onterecht – zie ik het als een taak om die nieuwe generatie klaar te stomen voor de toekomst. Zodat ze een stuk vertrouwen kunnen herstellen, en de tools hebben om wendbaar te zijn op de arbeidsmarkt.’
Design Thinking
Snijders gaat de studenten de methodiek van het ‘design thinking’ aanleren. ‘Het is een methodiek om ingewikkelde vraagstukken op te lossen met een groep, volgens bepaalde spelregels. Google is een van de eerste bedrijven die daar echt werk van heeft gemaakt; zij gebruiken de methode bijvoorbeeld om software mee te ontwikkelen. Ik ga studenten leren hoe je het kan toepassen op journalistieke problemen en uitdagingen. Dat kan van alles zijn: de ontwikkeling van een nieuw platform voor studenten. Een strategie voor Instagram. Of hoe je meer vrouwen naar een website kunt trekken, bijvoorbeeld.’
Afscheid nemen in tijden van corona; daar is niets aan. Er ging een schamel mailtje naar collega’s met: bedankt en tot ziens, in plaats van een vaarwel met overdadige borrel. En ook starten in een nieuwe baan voelt anders, achter een scherm aan je eigen keukentafel. Snijders bereidt zich momenteel voor op colleges in een digitaal klaslokaal. En dan maar hopen dat er iemand komt. ‘Ik sprak vanochtend een collega die vijf van de dertig studenten in de les had. Maar goed, studenten hebben het ook niet makkelijk, dat moet je maar in je achterhoofd houden. Ze zitten toch vaak in een kleine kamertjes in stinkende studentenhuizen. Dat is lastig. Ik heb veel zin om ze in persoon te ontmoeten, maar voorlopig zullen we het hiermee moeten doen.’
Een been in de praktijk
Naast lesgeven is Snijders van plan om met één been in de praktijk te blijven staan. ‘Ik vond vroeger de docenten die nog in de beroepspraktijk werkten zelf ook het meest interessant.’ Hoe zijn eigen gemengde praktijk er precies uit gaat zien, weet Snijders nog niet. ‘Dat wordt de tweede grote uitdaging van dit jaar. Maar ik weet wel dat ik niet over twee jaar projecten van mezelf van vijf jaar geleden wil aanhalen om innovatie te duiden. Ik wil aangehaakt blijven bij het echte journalistieke leven.’
Tekst: Linda Nab
